Bniec biały

Bniec biały to gatunek rośliny należący do rodziny goździkowatych. Występuje na terenie północnej Afryki zachodniej Azji i Europy. Wprowadzony i zadomowiony w Ameryce Północnej. W Polsce gatunek rośliny obcego pochodzenia pospolity na całym obszarze. Znany też jako lepnica biała bniec łąkowy.

Wygląd:

1. ogół cech morfologicznych opisujących wygląd organizmów żywych
• Długość 40-80 cm.
2. Łodyga
• prosto wzniesiona
• rozgałęziona
• dorasta do 1 m wysokości
• miękko owłosiona, w wyższych partiach gruczołowato owłosiona
• wysokość 30-80 cm
3. Liście
• Dolne:
• jajowate
• zwężone ku nasadzie
• długości 4-10 cm
• zebrane w przyziemną rozetę.
• Górne:
  • lancetowate
  • siedzące
  • naprzeciwległe
  .
• Liście są całobrzegie i miękko owłosione.
4. Kwiaty
• Duże, o średnicy 2-3 cm, o białej koronie i głęboko wciętych płatkach, przeważnie jednopłciowe, osadzone na szeroko rozgałęzionych szypułkach.
• Szypułki różnej długości, wyrastają z kątów liści lub na szczytach pędów.
• Kwiaty żeńskie mają większe kielichy, rozdęte i beczułkowate, słupek z 5 znamionami, kielichy mają 20 brązowych prążków.
• Kwiaty męskie o smuklejszych, walcowatych lub butelkowatych kielichach, które mają 10 brązowych prążków.
• Kielichy przeważnie bladozielone, czasem białawe, o ciemnozielonych lub czerwonawych nerwach, gruczołowato owłosione.
5. Owoce
• Torebka o wyprostowanych ząbkach.
• Szare nasiona, silnie brodawkowane, zebrane w jajowatej torebce okrytej trwałym, brązowym kielichem.
6. Korzeń
• Palowy, przeważnie gruby, rozgałęziony, rośnie na głębokość ponad 1 m.
• Zawiera węglowodany i saponiny, w większych ilościach jest trujący.